Zastosowanie tymotki łąkowej jako rośliny pastewnej

Tymotka łąkowa, nazywana też brzanką pastewną, to gatunek rośliny zielnej z rodziny wiechlinowatych. Należy do traw wysokich i luźnokępkowych. Występuje pospolicie na obszarze całej Polski, zasiedlając łąki i przydroża, a czasem także nieużytki i stanowiska ruderalne. Ma wszechstronne zastosowanie. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, czym charakteryzuje się tymotka łąkowa jako roślina pastewna.

Tymotka łąkowa jako roślina pastewna

Tymotka łąkowa należy do traw o bardzo wysokich walorach pokarmowych i smakowych. Ma słodki smak, ponieważ zawiera znaczne ilości cukrów rozpuszczalnych w wodzie. Jest najchętniej wyjadana przez zwierzęta w początkowej fazie kłoszenia się pędów, gdy dochodzi do defoliacji runi, czyli pozbawienia rośliny liści. Tymotka łąkowa wyróżnia się bardzo dobrym składem mineralnym. Z uwagi na to, że kumuluje tylko niewielkie ilości azotu azotanowego, nie szkodzi wyjadającym ją zwierzętom.

Ze względu na odporność na udeptywanie i przygryzanie tymotka łąkowa może być z powodzeniem stosowana na pastwiskach. Na łąkach musi być koszona przed wykłoszeniem się, ponieważ w innym wypadku szybko drewnieje, przez co powstałe z niej siano ma mniejszą wartość użytkową. Tymotka łąkowa, której nasiona można kupić między innymi w sklepie Małopolskiej Hodowli Roślin, nadaje się do użytkowania nawet przez 8 lat, ponieważ w tym okresie najlepiej plonuje. Po 20 latach, ze względu na słabsze krzewienie, jej plon znacznie spada.

Wymagania tymotki łąkowej

Przed rozpoczęciem uprawy tymotki łąkowej warto poznać jej wymagania co do stanowiska. Roślina ta może być uprawiana w siewie czystym oraz w mieszankach z innymi gatunkami traw i motylkowatymi, na przykład koniczynami. Lubi stanowiska żyzne, umiarkowanie wilgotne i wilgotne, zasobne w bor i molibden. Dobrze znosi niedobór żelaza. Nie wykazuje szczególnej wrażliwości na odczyn gleby i może być uprawiana na podłożu lekko kwaśnym. Tymotka łąkowa jest najbardziej odpornym na mróz gatunkiem traw pastewnych. Radzi sobie zarówno z długotrwałą okrywą śnieżną, jak i ostrymi bezśnieżnymi warunkami atmosferycznymi.

Jeśli chodzi o warunki niesprzyjające rozwojowi tymotki łąkowej, to szybko zanika ona na glebach torfowo-murszowych i mułowo-glejowych o słabym uwilgoceniu. Niezbyt dobrze znosi suszę – w razie jej wystąpienia dochodzi do znacznego ograniczenia liczby pędów, a nawet zamierania roślin. Ponadto jest wrażliwa na niedobory cynku i manganu. Ze względu na małą konkurencyjność w przypadku intensywnego nawożenia azotem może być łatwo zagłuszana przez inne gatunki roślin. Warto mieć też na uwadze, że tymotka łąkowa wolno rozwija się po wysiewie i wolno odrasta po ścięciu, a wielokrotne koszenie obniża jej plonowanie.